ภาพยนตร์อบอุ่นในเรื่องราวความผูกพันระหว่างคนสองวัยที่ตลอดชีวิตต่างผลัดกันดูแลและห่วงใย อาเตา (เยี่ยเต๋อเสียน) หญิงรับใช้ที่ทั้งชีวิตของเธออาศัยอยู่ในบ้านตระกูลเหลียง ดูแลรับใช้เจ้านายทุกคนในบ้าน แต่หนึ่งเดียวที่เธอผูกพันมากที่สุดคือ โรเจอร์ (หลิวเต๋อหัว) แม้คนอื่น ๆ ในตระกูลจะย้ายถิ่นฐานไปอยู่ต่างประเทศหมดแล้ว แต่โรเจอร์ยังเลือกอยู่อาศัยและทำงานในฮ่องกง โดยมีอาเตาคอยดูแล แต่เมื่อถึงวันหนึ่งอาเตาก็พบความจริงว่า เธอจำเป็นต้องเกษียณตัวเองเพื่อไม่ให้เป็นภาระของโรเจอร์ และเรียนรู้ที่จะปรับตัวใช้ชีวิตอยู่ภายในสถานดูแลคนชรา โดยมีโรเจอร์คอยแวะเวียนมาเยี่ยมเยียนและดูแลเธอเท่าที่เวลาจะเอื้ออำนวย ผลงานการกำกับภาพยนตร์ของหญิงแกร่งแห่งวงการหนังฮ่องกง แอน ฮุย ซึ่งถือเป็นคนทำหนังขาประจำที่มีผลงานเข้าชิงรางวัลเกี่ยวกับภาพยนตร์เสมอ ๆ หนังส่วนใหญ่ของ แอน ฮุย มักเล่าเรื่องราวของชีวิตคนธรรมดา A Simple Life ก็เช่นเดียวกัน สไตล์การนำเสนอที่เรียบง่ายอาจถึงขั้นธรรมดามาก ๆ ไม่มีฉากใดในหนังที่ตั้งใจเร้าอารมณ์ หรือกระตุ้นต่อมน้ำตาแตกเลย แต่เมื่อดูจบเราจะพบถึงความซาบซึ้งกินใจ และอาจมีน้ำตาซึมมากน้อยขึ้นกับแต่ละบุคคล ซึ่งก็เหมาะกันดีกับการเล่าเรื่องราวของชีวิตหญิงวัยชราคนหนึ่งที่ตลอดชีวิตเธอไม่มีสีสันใด ๆ เลย เยี่ยเต๋อเสียน กลับสู่วงการหนังฮ่องกงอีกครั้งด้วยบทอาเตา ให้การแสดงที่เรียบง่าย สมจริง ป้าเยี่ยสามารถถ่ายทอดแววตาอบอุ่นของอาเตาที่มองดูโรเจอร์ และทำให้คนดูรับรู้ถึงความรักความผูกพันที่เธอให้โรเจอร์ประดุจลูกชายของเธอ เธอไม่กล้าบอกใครในบ้านพักคนชราว่าเป็นคนใช้ จึงโกหกว่าเป็นลูกบุญธรรม และมีความสุขทุกครั้งที่ลูกบุญธรรมมาเยี่ยมเยียน พาไปเที่ยว นั่นเพราะทั้งชีวิตของเธอที่ต้องดูแลโรเจอร์ตั้งแต่เกิดจนโตเป็นหนุ่มใหญ่ ทำให้ชีวิตของเธอทุ่มเทให้กับโรเจอร์ และปรารถนาจะเห็นเขามีชีวิตที่ดี ซึ่งไม่ต่างจากความรู้สึกของแม่ที่เฝ้ามองดูลูกชายเติบโต (บทอาเตาของเยี่ยเต๋อเสียนกวาดรางวัลดารานำหญิงยอดเยี่ยมมาได้จากหลายเวที-ดูรายละเอียดบทความ) นี่คือบทที่เรียบง่ายที่สุดของ หลิวเต๋อหัว ในรอบหลาย ๆ ปี เฮียหลิวของเราให้การแสดงพอเหมาะพอดีซึ่งสำคัญมากเพราะถ้าเขาแสดงตามสไตล์ที่เขาถนัด มันจะโดดออกจากหนังเรื่องนี้ทันที เฮียหลิวทำให้คนดูรับรู้ว่า โรเจอร์ผูกพันกับอาเตามาก เผลอ ๆ มากกว่าแม่ของเขาเอง (สัมผัสได้จากฉากที่เขาอยู่กับแม่ของเขา ดูไม่เป็นตัวเองเท่าอยู่กับอาเตา) ส่วนหนึ่งอาจจะมาจากอาเตาให้กำลังใจแก่เขาในยามเจ็บป่วยเกือบตาย เขาจึงไม่เคยนึกรังเกียจอาเตา แม้ว่าเธอจะเป็นเพียงคนรับใช้ก็ตาม และยินดีปรนนิบัติอาเตาในช่วงสุดท้ายของชีวิตประดุจบุตรชายที่ดูแลบุพการี สะท้อนให้เห็นความกตัญญูซึ่งสมควรเอาเป็นแบบอย่าง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น